در گردش طبیعت، جلبک های دریا ها و رودخانه ها، وارد منبع غذایی ما می شوند. طی چند روز این جلبک های تک سلولی، می توانند در مواد غذایی ما قارچ هایی را تولید کنند که باعث مسمومیت شوند. برای مثال با وارد شدن به آب و تولید نوعی سم در آن، آب را غیر قابل خوردن می کنند. خوشبختانه چشم ما قادر به دیدن این جلبک ها و سم تولیدیشان هست، اما مشکل اینجاست که سنسور های تشخیص سلامت آب این ویژگی را ندارند! دستگاه جدیدی که ساخته شده است می تواند کم ترین میزان جلبک و سم تولید شده توسط ش را بشناسد.
این به این معنی است که وزارت بهداشت، می تواند قبل از آنکه کوچک ترین رگه هایی از جلبک در آب دیده شود، مردم را از میزان این گیاه و سم تولیدیش در آب مطلع سازد. همچنین آن ها می توانند قبل از آنکه میزان آلودگی به ناحیه خطرناک نزدیک شود نمامی این آلودگی ها را زدوده و آبی پاک در اختیار شما قرار دهند.
تمامی جلبک ها از خود سم آزاد نمی کنند، اما بخشی از آن ها که سم تولید می کنند، قادر به تولید سمی بسیار قوی اند که برای سلامتی انسان خطرناک است. در واقع در سال 2013 همین سم تولید شده توسط نوعی جلبک، قسمتی از ایالت اوهایو را فلج کرد. به گونه ای که از یک شهر به شهر دیگر سرایت می کرد و تمامی آب آن ایالت را آلوده کرده بود. در نهایت، مقامات محلی با فهمیدن موضوع به مردم اعلام کردند که تا زدوده شدن کامل این سم از آب، فقط از آب معدنی استفاده کنند. اتفاقاتی از این قبیل، نشان می دهند که پاک بودن منابع آب کشور، چقدر مهم است.
آزمایش های امروزی برای فهمیدن میزان پاک بودن آب، هزینه های زیادی ندارند، اما متاسفانه بسیار وقت گیر هستند. اما سنسور ارزان قیمت و جدید تولید شده، زمان آزمایش را تا کم تر از 1 دقیقه کم کرده است. این دستگاه توانسته است سمومی که باعث مسمویت مردم ایالت اوهایو شدند را در کمتر از یک دقیقه شناسایی کند. یکی از قوی ترین این سموم، میکروسیتین-ال-آر است که می تواند باعث سردرد، خارش، اسهال، آسیب به کبد و یا حتی مرگ شود!
سازمان بهداشت جهانی اخطار می دهد که مردم نباید از آبی بنوشند که حاوی بیش از یک میکروگرم از میکروسیتین-ال-آر باشد. در سال 2014، آب آشامیدنی شهر تولدو در ایالت اویاهو به مدت 2 روز به دلیل وجود مقادیری بیشتر از این مقدار مجاز قطع بود. همچنین در سال 2013 نیز، مردم شهر کارول در همین ایالت، 2 روز از آشامیدن آب شهری منع شده بودند.
اما این سم فقط در رودخانه ها و دریا ها پیدا نمی شود. رافائل کودلا، پژوهشگر دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا، متوجه وجود مقادیری از این سم در بدن سخت پوستان دریایی شد! این سخت پوستان در خلیج سانفرانسیسکو جمع آوری شده بودند و احتمال می رفت که این سم از رودخانه وارد خلیج شده باشد. اما نیازی به نگرانی نیست چون این سم از مقدار مجاز تعیین شده به مراتب کمتر است.
منبع: sicencenewsforstudents